nas interesował <br>jedynie w związku z tezą Nishidy, iż nauki mistrzów zen powinny <br>być interpretowane z punktu widzenia 'logiki paradoksu'. Dotyczy to także <br>problemu medytacji w pozycji siedzącej. Zgodnie z 'logiką paradoksu' taka <br>medytacja nie może prowadzić do przekształcenia 'jaźni jednostkowej' <br>w 'jaźń oświeconą'. <br>Krytyka 'zen wyciszonego', którą zapoczątkował Huineng, powołując <br>się na Sutrę Vimalakirtiego, spowodowała konieczność zdefiniowania <br>na nowo pojęcia medytacji. Medytacja nie mogła bowiem już być <br>traktowana jako technika wyciszania myśli, aby doprowadzić do stanu <br>całkowitego wygaszenia 'jaźni jednostkowej'. Nie znaczy to, że przed <br>Huinengiem praktykowano wyłącznie 'zen wyciszone'. W naukach Czwartego <br>Patriarchy, Daoxina, można znaleźć opis medytacji, która