skazitelną, ale my nieskazitelną. Ja tedy tak bieżę, nie jako na niepewne, tak szermuję, nie jako wiatr bijąc. Ale karzę ciało moje i w niewolę podbijam [...].<br>Do tego fragmentu Pisma nawiązuje też Daniel Naborowski, przestrzegając "wysokie umysły" przed uwikłaniem się w "dolnych rzeczach":<br>&lt;gap&gt;<br>Biegnący powinien omijać przeszkody - pokusy, zapatrzony w pożądany cel - ostateczną metę: śmierć i wieczne życie:<br>&lt;gap&gt;<br>W religijno-erotycznym kontekście bliskim Zimorowicowi umieszcza mit Atalanty Marino, a za nim jego świetny staropolski tłumacz. Atalanta to po prostu dusza ścigająca się z szatanem, światem i ciałem. We wstępie do Pieśni II Adona poeta kontrastuje moralistyczne odczytanie mitycznej fabuły z paradą