Zdaniem Sikorskiego, prace redakcyjne wyraźnie wyodrębniają się w osobny zespół zagadnień teoretycznych i praktycznych, bowiem różne typy wydań wywołują potrzebę pogłębionych, uogólnionych ustaleń.<br>Teoria i praktyka redagowania jako samodzielna dyscyplina naukowa jest wykładana w uniwersytetach i instytutach poligraficznych. Ciągle jeszcze kształtuje się, wzbogaca informacjami, ustala pokrewne dyscypliny, uogólnia bogate doświadczenia praktyki. Pojawienie się zawodowego redaktora naukowego - w pełnym tego słowa znaczeniu - nastąpiło po 1917 r. Szybki rozwój wydawnictw, wzrost liczby wydawanych książek i czasopism, ogromny rozmach wydawniczy spowodowały konieczność szkolenia kadr nowych redaktorów.<br>Kształtowanie się teorii i praktyki redagowania szło w trzech kierunkach:<br>- ukształtowanie językowo-stylistycznych aspektów pracy redaktora;<br>- uogólnienie doświadczeń