sprawę dyplomatycznie, albo walnąć w kły i po sprawie. Kierując się w życiu zasadą efektywnych rozwiązań, wybrał wariant trzeci. Nie namyślając się długo, podbiegł do nieznajomego i już pocisk pięści miał dosięgnąć celu, gdy Zygmuntowi znowu pociemniało w oczach. Jak w kinie, gdy gaśnie światło. Dostał lufę w zęby tak precyzyjnie, że od razu osunął się na ziemię. Nieznajomy był szybszy, o wiele szybszy.<br>- Tak... Rano nie będzie śladu - wycedził nieporuszony chujek. - No, już dobrze, już dobrze. Lepiej sobie zapal, twardzielu.<br>Wyciągnął paczkę łestów z wysuniętym papierosem. W takich sytuacjach nie ma co się certolić, więc Zygmunt, choć nieźle wkurzony, że