i miał rację Usilne dążenie do minimalizacji czasu od momentu postawienia zadania na rozpoznanie obiektu do przedstawienia wyników rozpoznania przewija się wyraźną linią przez cały rozwój taktyki wykorzystania załóg wywiadowczych. Bariera czasu okazuje się najtrudniejszą do pokonania szczególnie w okresach jakościowych przeobrażeń systemów uzbrojenia, zmian w sztuce operacyjnej i taktyce prowadzenia działań bojowych poszczególnych rodzajów sił zbrojnych i wojsk w interesie których jest ono prowadzone.<br>Taki właśnie skok jakościowy dokonał się w siłach zbrojnych poszczególnych państw po II wojnie światowej, kiedy wraz ze znacznym wzrostem siły ognia i manewrowości wojsk, musiała także wzrosnąć ruchliwość i dynamika prowadzenia działań bojowych. Odnosiło się wrażenie