polecenia pułkownika Jedliny - powiedział. - Mam razem z panią podjechać. Można?<br>- Proszę bardzo. Hasła panu nie podał?<br>- Hasła? Nie, nic nie mówił.<br>- Chyba on mnie zdenerwuje - powiedziałam krytycznie i ruszyłam dość ostro.<br>Do drogi na Palmiry było niedaleko. Nie tylko niedaleko, ale nawet dostatecznie blisko, żebym w stanie normalnego, porannego ogłupienia przejechała ją w rozpędzie. Mignął mi nagle w oczach drogowskaz i zahamowałam tak, że facet, który sięgał właśnie do kieszeni zapewne po papierosy, oparł się obiema rękami o tablicę rozdzielczą i coś mu upadło.<br>- Bardzo pana przepraszam - powiedziałam ze skruchą. - Przejechaliśmy za daleko. Nie zdążyłam krzyknąć, żeby się pan trzymał.<br>Zawróciłam