przyjęty porządek metro-rytmiczny. Passus ten, śpiewany pierwotnie przez sopran, odbija się w końcowych fragmentach pieśni echem skrzypiec i wiolonczeli. I znów zaskakująca konsekwencja w stosowaniu przyjętej symboliki: motyw "muzyki u Boga" został powierzony skrzypcom, zdolnym wzbić się wysoko do góry, a motyw "dźwięków na ziemi" - przyziemnej (dosłownie i w przenośni) wiolonczeli, obracającej się w dużo niższych rejestrach i rejonach.<br>Nawiązanie do średniowiecznego organum - jednej z pierwszych form europejskiej wielogłosowości - jest w pieśni dość wyraźne. Świadczą o tym równoległe kwinty i kwarty oraz dźwięki stałe (burdonowe), na których tle pojawia się już na samym początku charakterystyczny cantus firmus zbudowany na rozłożonym