jednego. Widać, że nie zna ludzi - zamamrotała nie chcąc<br>widocznie dać sobie wyrwać ostatniego słowa w tej dziwnej rozmowie. - A<br>jak kto ma tylko jedną nogę? Mało to naobrywało ludziom nóg w tę wojnę?<br>Choć daj Boże tylko jedną, to ma jeszcze na czym kicać.<br> - Rozpytujcie się! - już tylko echem przetoczyło się nad nami.<br> We wsi jednak nikt nie znalazł, nikt nie widział i nikt nie słyszał,<br>żeby ktoś znalazł. Rozkładali ręce, użalali się nad nami, czasem z<br>niedowiary ktoś wytrzeszczał oczy:<br> - Buta? Jakiego buta?<br> - Pokaż, Piotrek.<br> Ten i ów nas sobie nawet przypominał, gdy matka mówiła, że do<br>południa szliśmy