dał się poznać jako rzetelny kompilator, wykazujący szacunek dla cudzego tekstu. Pracę swą Chmielowski miał oprzeć na poważnych i licznych lekturach.<br> Wywody S.Grzybowskiego i J.J. Lipskiego powtórzyła H. Rybicka-Nowacka - nieco je rozwijając i uzupełniając. Podkreśliła ona również erudycję Chmielowskiego, który miał nawet sięgnąć do dzieł specjalistycznych, zachował przy tym rzetelność naukową, nakazującą cytować źródła.<br> Fakt, że Chmielowski nie wykorzystał znanych na Zachodzie dzieł Newtona, Boylea czy Harveya H. Rybicka-Nowacka tłumaczyła hermetycznością ówczesnych kręgów kulturalnych, która sprawiła, że pisma autorów innych wyznań niż katolickie były dla niego praktycznie nie do wykorzystania. Autorka przyznała jednak, że Chmielowski pobieżnie potraktował działy