nie za darmo!<br>Jest na to stała stawka, bracie!<br>Więc Szmaciak jęknął i zapłacił.<br><br>Spotkali się po latach paru.<br>Że przez ten czas oblicze kraju<br>pod każdym się zmieniło względem,<br>związali obaj się z Urzędem.<br>Rurka, co nad nim był w Urzędzie,<br>mawiał: Z Szmaciaka nic nie będzie!<br>Gdy ten przybiegał doń z donosem,<br>wybrzydzał długo, kręcił nosem,<br>wreszcie powiadał: To zbyt miałkie!<br>To się nadaje na podpałkę!<br>Wiecznie ten klecha! Do znudzenia!<br>Pewnie ci nie dał rozgrzeszenia<br>za to, że w kwiecie swej młodości<br>waliłeś konia bez litości!<br>Szmaciaka jednak nie przepędzał.<br>I tak się tej współpracy przędza<br>snuła przez