jaka część każdej z tych grup obóz przeżyła. Znaki rozpoznawcze bywały często mylące. Składało się na to wiele przyczyn. Winkiel czarny mogli również otrzymać tacy ludzie, którzy uchylali się od pracy obowiązującej każdego obywatela III Rzeszy i każdego mieszkańca krajów okupowanych. Poza tym jedną z metod dezorientowania więźniów było na przykład oznaczanie winklem zielonym lub czarnym tych więźniów politycznych, których postawa wskazywała na to, iż mogli się stać ośrodkiem zorganizowanego oporu. Kolor ich winkla podważał zaufanie do nich wśród więźniów oznaczonych czerwonym trójkątem i utrudniał współdziałanie ze środowiskiem więźniów politycznych. Z kolei czerwonym winklem oznaczano czasem zdegenerowanych przestępców kryminalnych, którzy włączywszy