Kaletę i jego następców podziały dziedzictwa nie rozbijały jedności państwa dzięki znacznej solidarności rodzinnej i faktycznej przewadze wielkiego księcia nad braćmi. Nawet gdy po śmierci Iwana II Pięknego (1359 r.) dziedzicem został małoletni Dymitr (później Doński), metropolita Aleksy, który objął regencję, zdołał dlań zapewnić u chana jarłyk wielkoksiążęcy. Władcy Saraju przyzwyczaili się już bowiem do dziedziczenia władzy przez książąt moskiewskich. <br><br>Tymczasem w drugiej połowie XIV wieku Złota Orda straciła dawną potęgę, a wśród Tatarów zaczęły się walki, osłabiające ich państwo, a przez to również kontrolę nad Rusią. Dymitr Doński (1359-1389) po raz pierwszy ośmielił się pomyśleć o wyzwoleniu spod jarzma