panie Osiełek, ja pana tak<br>kocham!<br> - No to i cóż?<br> - Jak to cóż? Ja pana miłuję nad życie i nad miłość, i nad śmierć, i<br>nad alkohol. O śliczny, bardzo śliczny panie Osiełek. Spłodziłem pana w<br>noc bezsenną pod drzwiami knajpy, której właściciel miał serce niedobre<br>i wyrzucił mnie jak psa - jak psa, panie Osiełek. Spłodziłem pana sam z<br>sobą, czy pan to rozumie? O, jakiż ból musiałem uczuwać, gdy pan<br>wychodził z moich biódr pulchny i śpiewający.<br> - Ależ, do ciężkiej cholery, cóż mnie to wszystko może obchodzić!<br>Zresztą - mój ojciec Jan Jakub Osiełek spłodził mnie z matką i otruł<br>się