nas niespodziankami, w których nie możemy się dopatrzeć przyjaźni ani wrogości. Z drugiej strony, przewidywalność doskonała jest jakością wybitnie różną od tego, co znamy ze związków między ludźmi, nade wszystko ze związków osobowych. W spotkaniach z ludźmi, gdzie udaje się nam rozluźnić reguły rzeczowej wymiany i dopuścić do głosu obustronnie pulsującą spontaniczność, wartością swoiście ludzką jest dla nas niemożność przewidywania, a także jego niepotrzebność; przewidywalność innego człowieka jest cechą rzeczowych między nami więzi; wszelka spontaniczność jest twórcza, wybiega więc poza oczekiwane jakości ludzkich związków. Dlatego, zastraszeni zrazu nieprzewidywalnością fizycznego bytu, w której doświadczamy jego obojętności, odkrywamy później, w miarę zwycięstw nad