gruchnął tamten łoskot - krótki, urywany...<br>Jacyś ludzie o prędkich, niespokojnych ruchach przemykali się pod murami domów ku miastu... Jakieś zmieszane twarze znikały w czeluściach sieni...<br>I zaraz z trzaskiem poczęły się zamykać bramy, sklepy i okiennice... Zgrzytnęły rygle i spusty... Z kawiarń wymykały się chyłkiem skulone postacie... Gasnęły światła i pustoszały chodniki...<br>Teraz jakiś inny, ostry i jednostajnie grzmiący łoskot dudnił od Jerozolimskiej drogi: gniewny, warczący łoskot bębna... Jakieś krzyki gromkie, podjudzające... jakiś hałas i tupot, coraz bliższy - Ujrzał Kazimierz nagle kolumnę cieniów jakby z bruku wyrastającą pośrodku ulicy... Zwartą, bagnetami najeżoną, od których, zda się, nieco blasku spłynęło na ten