rękawach sięgających ziemi.<br><br>W XII i XIII w. nastąpił znaczny rozwój oświaty. Poza szkołami katedralnymi i klasztornymi powstała sieć szkół parafialnych, a wiedzę szerzyli także wędrujący po kraju kaznodzieje franciszkańscy i dominikańscy. Uczono sztuki czytania i pisania po łacinie, a także gramatyki, retoryki, dialektyki (trivium) i muzyki, arytmetyki, geometrii, astronomii (quadrivium). Taka zaś była myśl przewodnia tego programu: "gramatyka uczy mówić, dialektyka uczy prawdy, retoryka rozporządza słowami, muzyka śpiewa, arytmetyka liczy, geometria waży, astronomia czci gwiazdy".<br>Wielu ludzi biegłych w piśmie piastowało wtedy urzędy dzielnicowe. Kancelarie książęce wydawały coraz więcej dokumentów, co wpłynęło na znaczne uproszczenie sztuki pisania, już nie tak