Geissen nie żyje.<br>Mock znał dobrze rajcę miejskiego Geissena, człowieka nieposzlakowanej uczciwości, który nade wszystko uwielbiał opery Wagnera i każde posiedzenie śląskiego Landtagu kończył dramatycznymi apelami o budowę letniej opery.<br>- Gdzie? - Mock zapinał szybko bursztynowe spinki.<br>- W burdelu - Mühlhaus wciskał przed lustrem zbyt mały melonik.<br>- Którym? - Mock wsuwał ramiona w rękawy trzymanego przez Adalberta płaszcza.<br>- Na Burgfeld, koło starej wozowni - Mühlhaus otwierał drzwi, rozsnuwając wokół wonny obłok dymu.<br>- Jak? - Mock pogłaskał Argosa i ruszył po schodach.<br>- Ktoś go powiesił głową w dół - Mühlhaus zadudnił obcasami na drewnianych stopniach. - Nogę Geissena morderca wcisnął w pętlę zrobioną ze struny od fortepianu, a drugi