Dowództwa Czerwonej Armii i Dowódcy I Frontu Białoruskiego, marszałka Rokossowskiego, na podjęcie operacji ofensywnej naszej I Armii oraz armii radzieckich w rejonie Warszawy i o Warszawę. Wiadomy jest rezultat tych krwawych walk. Ofiara krwi wielu tysięcy żołnierzy polskich i radzieckich nie uratowała wówczas Warszawy, tak jak sto tysięcy poległych żołnierzy radzieckich i czechosłowackich nie mogło w tym samym czasie uratować powstania słowackiego. Powstania warszawskie i słowackie związały jednak poważne siły niemieckie, co ułatwiło Czerwonej Armii rozgromienie potężnej grupy armii "Południowa Ukraina" i wyzwolenie Rumunii w sierpniu, a Bułgarii we wrześniu 1944 r.<br>Armie radzieckie weszły również na tereny Węgier i mogły