wielką potrzebę wypowiadania się. Priorytetem w moim życiu nie jest to, że robię filmy. Priorytetem jest to, by być dobrym człowiekiem. Może to brzmi banalnie, ale to jest dla mnie najważniejsze. Plan filmowy jest jak narkotyk. Cieszysz się, że ci udało się, nic się nagle nie liczy. A potem przychodzi refleksja <br>- jak mogło się nic nie liczyć? Jak najważniejszą rzeczą na świecie mogło być tylko to, czy scena dobrze wyjdzie? Dla mnie to niebezpieczne. Doświadczeni filmowcy mówią, że tak musi być. Że na tym to polega, że ten zawód to cyrograf. Czasem się zastanawiam, czy tak warto. <br>COSMO: Jesteś szczęściarą?<br>M