Przełom wieków XIX i XX był owocny dla glacjologii. Powstały dzieła monograficzne na temat epoki lodowcowej koncentrujące się głównie na zagadnieniach geologii glacjalnej, lecz zawierające także obszerne rozdziały prezentujące wiedzę o lodowcach (np. J. Geike, 1894; Penck, Brückner, 1909). W tym okresie A. Blumcke i H. Hess rozpoczęli nowoczesne wiercenia rotacyjne na Hintereisferner w Alpach i wykonali wiele otworów sięgających do dna lodowca (Hess, 1904). S. Finsterwalder opracował i wykorzystał w badaniach lodowca Vernagt (1881 - 1889) fotogrametrię naziemną (tzw. stolikową), a następnie w 1912 r. zastosowano stereofotogrametrię (O. Gruber). J. Vallot w okresie 1881 - 1889 z dużą precyzją mierzył ruch poziomy