Typ tekstu: Książka
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
to oznacza, że alkoholik zaawansowany w trzeźwieniu zaczyna żyć podobnie jak wszyscy inni ludzie?
Anka: Zaryzykowałabym stwierdzenie, że ma spore szanse na to, żeby żyć lepiej.
Monika: Dziwne jest to, co mówisz.
Anka: Spróbuję ci to udowodnić. Wróćmy jeszcze na chwilę do psychologicznych mechanizmów uzależnienia. Jeżeli alkoholik rzeczywiście skutecznie je rozbraja, oznacza to, że ma coraz lepsze rozeznanie w otaczającej go rzeczywistości i w swoim wewnętrznym świecie - zwłaszcza w uczuciach - jak również coraz sprawniej organizuje sobie życie. Można powiedzieć, że jest to kolejny paradoks alkoholizmu: natura choroby zmusza do uruchomienia takich mechanizmów zdrowienia, które popychają w stronę funkcjonowania świadomego, dojrzałego, dającego
Anka: Zaryzykowałabym stwierdzenie, że ma spore szanse na to, żeby żyć lepiej.
Monika: Dziwne jest to, co mówisz.
Anka: Spróbuję ci to udowodnić. Wróćmy jeszcze na chwilę do psychologicznych mechanizmów uzależnienia. Jeżeli alkoholik rzeczywiście skutecznie je rozbraja, oznacza to, że ma coraz lepsze rozeznanie w otaczającej go rzeczywistości i w swoim wewnętrznym świecie - zwłaszcza w uczuciach - jak również coraz sprawniej organizuje sobie życie. Można powiedzieć, że jest to kolejny paradoks alkoholizmu: natura choroby zmusza do uruchomienia takich mechanizmów zdrowienia, które popychają w stronę funkcjonowania świadomego, dojrzałego, dającego
to oznacza, że alkoholik zaawansowany w trzeźwieniu zaczyna żyć podobnie jak wszyscy inni ludzie?</><br><who3>Anka: Zaryzykowałabym stwierdzenie, że ma spore szanse na to, żeby żyć lepiej.</><br><who1>Monika: Dziwne jest to, co mówisz.</><br><who3>Anka: Spróbuję ci to udowodnić. Wróćmy jeszcze na chwilę do psychologicznych mechanizmów uzależnienia. Jeżeli alkoholik rzeczywiście skutecznie je rozbraja, oznacza to, że ma coraz lepsze rozeznanie w otaczającej go rzeczywistości i w swoim wewnętrznym świecie - zwłaszcza w uczuciach - jak również coraz sprawniej organizuje sobie życie. Można powiedzieć, że jest to kolejny paradoks alkoholizmu: natura choroby zmusza do uruchomienia takich mechanizmów zdrowienia, które popychają w stronę funkcjonowania świadomego, dojrzałego, dającego
