wątek z Elektry Aischylosa.<br>Sporo jeszcze przykładów można wymienić (analizuje je wyczerpująco Alicja Helman w szkicach o Viscontim i Tomaszu Mannie, "Kino" 1992 nr 12 oraz w pracy o Viscontim, zamieszczonej w książce Mistrzowie kina europejskiego, red. K. Sobotka, Łódź 1996), ale może najbardziej charakterystycznym jest Rocco i jego bracia, rozpoczynający najbogatszą dekadę twórczości Viscontiego, lata sześćdziesiąte. Bo też i cały film zrealizowany został (już po Zmysłach - będących zapowiedzią bogatych w kulturowe decorum późniejszych filmów) w surowej jeszcze poetyce kina neorealistycznego. Jest to opowieść o wielodzietnej rodzinie kalabryjskiej, która w bogatym Mediolanie szuka środków do życia i wzorów społecznego awansu. Skonstruowana