rozmnażania wegetatywnego (Tab.2.13). Rozrastanie się wszerz organizmów klonalnych wskutek pomnażania różnego typu rozgałęzień jest traktowane jako rozmnażanie wegetatywne (Ryc. 2.29, 2.30, 2.31, 2.32). U wielu gatunków roślin zielnych i niektórych drzew ten sposób rozmnażania wegetatywnego zapewnia im utrzymanie się na zasiedlonym miejscu, a także rozprzestrzenianie się w przestrzeni. Zakłada się, że dobrze przystosowane genety, pomnażając wielokrotnie w cyklu życiowym ramety, mają szansę utrzymać się w warunkach, w których jest niska reprodukcja generatywna (mało nasion, mała przeżywalność siewek). Produkcja nowych ramet u klonalnych roślin redukuje ryzyko śmierci genetów (COOK 1985). Z kolei wzrost zagęszczenia ramet może powodować