normalny nie jest? Że pisanie to misja, żądająca od nas, pisarek, poświęceń najwyższego rzędu, i że tylko składając na ołtarzu sztuki ofiarę z naszej rodziny (nie wiem czemu, ale wszystkie obecne tam kobiety popatrzyły na mnie, po czym ze zrozumieniem pokiwały głowami), możemy pokazać światu jego przeznaczenie? Czy pani nie rozumie, że świata pisarza nie ogarną pieluchy? Że nie zmieści się on w garnku po konfiturach? Czy pani tego nie rozumie?" - krzyczała już zrozpaczona moja żona, gdy powoli, choć stanowczo ciągnąłem ją w stronę drzwi. W domu czekało przecież na mnie wekowanie czereśni.<br>&lt;au&gt;Mąż&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;page nr=29&gt;<br> &lt;tit&gt;Klub smakosza&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;Afrodyzjaki&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Żadna orgia nie może