słabą stroną. Dlatego będę się może trochę jąkał, wykażę nieco niezdarności i ślamazarności, tu i ówdzie będę bajdurzył bez sensu w sposób wzbudzający żałość. Ale i to nie będzie pozbawione pewnej wyższej racji i że tak powiem, symboliki. Jąkanie, niezdarność, ślamazarność i bajdurzenie w sposób wzbudzający żałość to dosyć wyraźne rysy mojego oblicza tak zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Pozostanę przeto uczciwym i prawdziwym wobec państwa zarówno co tyczy treści, jak i formy. Po tych paru słowach wyjaśnienia przechodzę do istoty rzeczy i proszę, aby pamiętać: to nie mistrz przemawia do równych sobie, ale uczeń życia zdaje nauczoną niezdarnie lekcję przed gronem