wcześniejszego o dwa lata artykułu Jacka Kozaka w polonijno-kanadyjskiej "Gazecie" z 10-12 września 1993 roku:<br>&lt;q&gt;Spotkania i wiece Amwaya aż ociekają socjotechniką i oszałamiającymi metodami perswazji. Zaczynają się od śpiewania hymnu, zwykle jedynie amerykańskiego, niezależnie od składu narodowościowego widowni, widownia zostaje nakłoniona do wzajemnych uścisków, wznoszenia okrzyków, do rytmicznych podskoków i skandowania nazwisk szczególnie zasłużonych dystrybutorów. A kto osiągnie kolejny szczebel drabinki kariery, ten zostaje zaproszony na scenę, skąd może publicznie podziękować swym dobrodziejom za to, że wprowadzili go w tak wspaniały świat Amwaya. Program przewiduje zwykle też złożenie przysięgi na wierność fladze amerykańskiej. ... Mówiąc potocznie - jest to propaganda