z miasta. Zaszedł tu podobny proces, jak w przypadku uludowienia innych rzemiosł w końcu XVIII w., <br>&lt;page nr=247&gt;<br> kiedy na skutek wprowadzenia nowych technologii dawne rzemiosła przestały być w miastach potrzebne, a co za tym idzie - przeniosły się na wieś bądź egzystowały na peryferiach miast, pracując na potrzeby chłopskiego odbiorcy. Proces uludowienia rzemiosła piernikarskiego polegał, najogólniej mówiąc, na: uproszczeniu formy, szczegółów, zmianie tematyki (miejsce wizerunków dworskich czy rycerskich zajęły motywy wiejskie) i obniżeniu poziomu warsztatu, przejęciu wyrobu form przez mniej sprawnych rękodzielników, pracujących poza nadzorem cechu i mistrzów. Proces przemian wiązał się więc przede wszystkim ze zmiana odbiorcy, z jego wpływem na tematykę