podoba, ale nie ośmieliłbym sie do końca osądzać. Myślę, że byłoby to możliwe wtedy, gdyby Kołakowski uznał za dopuszczalny, jak już mówiłem, jakiś inny typ racjonalności. Jej zarysy można by dostrzec w rozdziale "Doświadczenia sacrum", który wydaje mi się niespójny z resztą książki, bo kładzie nacisk na swego rodzaju percepcję sacrum, a nie tylko wybór. Naturalnie Kołakowski ma w pełni rację - co podkreślił o. Salij - że poznanie religijne jest nieodłączne od całościowej egzystencjonalnej decyzji - rzecz w tym, że ta decyzja jest właśnie ściśle związana z percepcją.<br> Paweł mówił tu o braku eklezjologii u Kołakowskiego i chciałbym to powiązać z tym, co