środku nocy. Ostatnio zdarzało się to coraz częściej. Godziny wlokły się, głowa ciążyła, ale sen uchodził. Człowiek czuwający czuje się szczególnie samotny, jakby wyzwolony ze świata. Nie spostrzegła, kiedy Wiesław zgasił telewizor, zwykle to jego głos nie dawał jej spać. Ściany w tym domu są takie cienkie. Z sąsiedniego mieszkania sączyła się wciąż radiowa muzyka. Ci ludzie mają zwyczaj zasypiać przy nocnych audycjach. Często radio brzęczy do świtu. Marta zdążyła się już przyzwyczaić, nie zwracać uwagi. Tego dnia jednak, a właściwie nocy, trudno się było wyłączyć, myśląc o TAMTYM. Przecież właśnie przy makulaturze natrafiła jeszcze na świstek z wierszem czy z