34&lt;/&gt;<br><br>W drugiej połowie lat osiemdziesiątych brytyjski rock ogarnął stan "post-live-aidowej" moralnej depresji, wyrażającej się muzyczną i społeczną impotencją wykonawców. Rozpoczęła się era stadionowych ekstrawagancji w imię jak najbardziej szczytnych ideałów. Mnożyły się koncerty na rzecz Amnesty International czy uwolnienia Nelsona Mandeli. Na stadionach swoją wizję rzeczywistości z samouwielbieniem prezentowali U2, Simple Minds czy Peter Gabriel. W reakcji na rozpowszechnione poczucie misji, przechodzące często w nie kontrolowaną pompę, " wiarygodne" zespoły pokroju The Smiths wręcz bały się komercyjnego sukcesu. W takiej sytuacji w 1989 roku wkroczył na scenę zespół The Stone Roses, którego członkowie bez udawanego zażenowania ogłosili, że chcą