zwiniętą w rulon, niebieską koszulę i pobiegł za nami.<br>- Pan chorąży zaczeka! - wołał - ja mam transport dopiero za trzy godziny. Może i ja się załapię na tę imprezę w świniarni? <br>- A chodź pan! - zgodził się Kotarbiński. <br>Chorąży poprowadził nas skrótem przez las. Sierżant, który szedł za mną, cały czas głośno sapał. Widocznie nie był przyzwyczajony do marszu w takim tempie, gdyż zostawał w tyle i co chwilę do nas podbiegał. Idąc leśną ścieżką, minęliśmy wysokie, usypane z ziemi wały otaczające strzelnice, magazyn rakiet, który widziany z tyłu wyglądał jak wysoki nasyp, oraz zapomnianą, zarośniętą krzakami wiatę samochodową. Przeszliśmy przez dziurę w