O poezji romantycznej). Warto przypomnieć odpowiednie fragmenty o Szekspirze-dramaturgu z przedmowy do I tomu Poezji, by zwrócić uwagę nie tylko na to, co Mickiewicz nowego wprowadził, lecz i jakiej argumentacji zaniechał. Cytuję:<br>&lt;gap&gt;<br>Szekspir ukazany jako "dziecko uczucia i wyobraźni", genialny malarz namiętności i imaginacji. Tak mówią o nim też sentencje, które za mottami Mickiewicza stały się najpopularniejszymi mottami romantycznych utworów innych młodych poetów - o tym, że świat jest pełen dziwów, o których filozofom się nie śniło i że oczyma duszy widzieć można zjawiska, dla innych niepostrzegalne. Przy tym sposobie myślenia jakakolwiek argumentacja biograficzna (którą przeciążone były wykłady Schlegla) jest zbędna