Czeladź robotniczą" krępowały surowe przepisy policyjne, które sankcjonowały wyzysk pracodawców, a karały jako bunt każdą próbę oporu i protestu.<br>Klasa tak świeża i różnorodnego pochodzenia nie miała jeszcze dostatecznej spoistości, by móc skutecznie bronić swoich praw. Wśród robotników i czeladzi rzemieślniczej dochodziło do sporadycznych wystąpień przeciwko majstrom, z użyciem kijów, siekier i kamieni. Znamy takie wypadki z Łodzi w 1824, ze Zgierza w 1826, z Tomaszowa w 1827 r. Przeciwko "buntownikom" wzywano policję i wojsko, przywódców rozruchów karano więzieniem. W Warszawie w manufakturze włókienniczej Maya w 1824 r. ok.<br>200 robotników-cudzoziemców zastrajkowało żądając podwyżki. Policja surowymi pogróżkami zmusiła ich do