towarzyszyła rekonstrukcja świata obyczajów, przedmiotów, stosunków i gustów rzymskich (i poprzez rzymskie greckich). Tkwiło tu także niebezpieczeństwo: świat współczesny, objęty siatką pojęć antycznych, był raczej światem przebranym w antyczny kostium. Co więcej, ten kostium stawał się przedmiotem snobistycznej pretensjonalności.<br>Włoskie cinquecento, które jest finalnym etapem renesansu, z charakterystyczną dla schyłku skłonnością porządkowania próbuje podsumować i skodyfikować zasady twórczości poetyckiej. Jak już była mowa, oryginalny tekst Arystotelesowskiej Poetyki wychodzi w Wenecji w 1508 r. Potem ukazują się liczne komentarze i nowe poetyki oparte na Arystotelesie i Horacym. Najważniejsza z nich to Poetices libri septem I. C. Scaligera (1561). Cechą wspólną wszystkich tych