jako dział Centralnego Komitetu Żydów w Polsce<br>natychmiast niemal<br>rozpoczęła gromadzenie dokumentacji zbrodni niemieckich<br>popełnionych na<br>Żydach. Zbieranie relacji od członków żydowskiego ruchu oporu, uczestników<br>powstań w gettach i obozach, więźniów obozów koncentracyjnych<br>było głównym<br>zadaniem. Jednak trudne warunki owego czasu, gdy kraj toczył<br>nadal ciężkie walki<br>z niemieckim okupantem, słabe przygotowanie ankieterów oraz wynikające<br>z przeżyć wojennych psychiczne opory ankietowanych nie w pełni zadowoliły<br>kierownictwo Komisji.<br> Po zmianach organizacyjnych przełomu lat 1944 i 1945, w końcu grudnia<br>Komisja zmieniła nazwę na Centralną Żydowską Komisję<br>Historyczną, a na jej<br>czele stanął ceniony historyk żydowski Filip Friedman. W skład kierownictwa<br>weszli jako