są daty pod utworami, a nawet godziny. Fikcja też - jeżeli powstaje - bywa zakorzeniona w istniejącej już wcześniej rzeczywistości literackiej, żongluje aluzjami, cytatami, motywami. Tradycyjną powieść traktuje się podobnie, jak romantycy traktowali idealne drzewo klasyka. Podejrzliwie.<br>W pisaniu o przeszłości także najbardziej przykuwają naszą uwagę tamte zwyczajne szczegóły. Cieszy każdy trwały ślad ich istnienia, to, że nie rozmyły się w niewyraźną smugę ruchu. Z dzisiejszej perspektywy Mickiewicz piszący Pana Tadeusza przypomina człowieka melancholijnie schodzącego ze wzgórza i zbierającego ulubione kwiatki. Rymkiewicz zaś - piszący o Mickiewiczu - to ktoś, kto obsuwa się w przepaść bez dna, daremnie chwytając po drodze wszystko, co się da