Jak pisze Barbara Ogrodowska w książce "Święta polskie. Tradycja i obyczaj", wianek jest symbolem dziewictwa, które w noc świętojańską dziewczęta często traciły. Zazwyczaj puszczano na wodę dwa wianki uplecione z kwiatów i ziół, z płonącą świecą. Gdy popłynęły szybko, razem lub blisko siebie, oznaczało to pomyślną wróżbę, czyli wielką miłość, ślub z ukochanym chłopcem i udane wspólne życie. A już najlepiej, gdy chłopiec skoczył do wody i wyłowił wianek wybranki. Niepomyślną wróżbę - późniejsze zamążpójście - oznaczał wianek, który zaplątał się w szuwary. Jeszcze gorzej, gdy świeca zgasła - tak samo miała zgasnąć miłość. A zatopienie, zniszczenie wianka oznaczało staropanieństwo albo nieślubne dziecko.<br>&lt;au&gt; tom