mają posiniaczone gęby, bo dzwonił do Sulimowa i rozmawiał z nimi. Po tym telefonie Żuk uwierzył, że nie ściemniamy, więc mieliśmy nadzieję, że nie potraktuje nas tak surowo jak obiecywał na początku. Ostatecznie na apelu popołudniowym odczytał wyrok: trzy tygodnie ZOMZu. Odetchnęliśmy z ulgą. Sądziliśmy, że pośle nas na owe słynne Wczasy Pod Kasztanami w brygadzie, czyli do ancla. Trzy tygodnie ZOMZu nie było poważną karą. Biorąc pod uwagę fakt, że wchodziliśmy na służby co dwadzieścia cztery godziny, to w pewnym sensie cały czas mieliśmy ZOMZ. Niemniej na wskutek nałożonej przez Żuka kary traciliśmy szansę na przepustki jednorazowe, co oznaczało dla