Do tego momentu rozpatrywaliśmy pracę radaru z nieruchomą anteną. Przydatność takiego radaru byłaby, oczywiście, bardzo ograniczona. Nadajmy teraz antenie ruch obrotowy, na początek w jednej tylko płaszczyźnie - poziomej, jednocześnie ciągle sondując przestrzeń. Widok z góry na taką sytuację pokazano na rys. 1.4a. Na większości kierunków w analizowanej sytuacji impulsy sondujące nie napotkają żadnego obiektu, więc do odbiornika radaru nie dotrą żadne echa. Gdy jednak wiązka antenowa dojdzie do kierunku, na którym zlokalizowany jest obiekt, odbiornik zacznie odbierać kolejne impulsy echa, każdy z takim samym opóźnieniem, czyli w takiej samej odległości. W miarę kontynuowania obrotu wiązki antenowej przez jakiś czas impulsy