siebie Persów, zaadaptowali i wprowadzili na podbijane przez siebie ziemie, m.in. na Kaukaz i do Rosji. Ten typ szabli jest bardzo charakterystyczny dla Turcji okresu imperialnego i zachowało się wiele jego oryginalnych egzemplarzy, m.in. broń sułtańska w Muzeum Starego Seraju w Stambule. W Polsce szable tego typu występowały sporadycznie, stąd też można domniemać, że zachowane w naszych zbiorach okazy pochodzą wyłącznie z importu, a nie są oryginalnymi wyrobami miejscowych rzemieślników.<br>Typ drugi - to najbardziej charakterystyczne i zarazem najbardziej rozpowszechnione w Polsce szable węgiersko-polskie. One wywarły bezpośredni wpływ na wykształcenie się późniejszej chronologicznie szabli husarskiej, o czym szerzej w