od wroga, wyciągnął rękę za siebie po cegłę, wtem poczuł, że ktoś mu wtyka "trylinkę". Obejrzał się, odbłysnął Weronce oczami i spuścił kamień ogromny na pierwszego, który się do nich wdarł. Ten się zwalił od tej kostki drogowej, którą Szczęsnemu podała siostra, a którą być może kładła tu żona ze staruszkiem od sztukwarku.<br>Tu było najgorzej, bo wyżej, parę kroków zaledwie, stali towarzysze z komitetu. Na nich właśnie tajniaki wskazywały palcami golędziniakom i ci parli po swoje dwie dychy od takiej głowy, tratując ludzi, co padli. A padł już Janek i Świderski, i Kubiak, i Wawruszko. Ten jeszcze się czołgał. Szczęsny