ze sfery prostego istnienia w sobie przechodziła na poziom istnienia podmiotu, czyli istnienia dla siebie. Dopiero istnienie "dla siebie" jest naprawdę istnieniem. U Sartre'a "byt-dla-siebie" jest absolutem, własnym demiurgiem, wolnością bycia i niebycia, jest twórcą własnej istoty. Tak więc, o ile negacja skierowana przeciw Kartezjuszowi zdawała się osłabiać status ontologiczny człowieka &lt;page nr=187&gt; w porównaniu np. ze statusem rzeczy, o tyle myśl Sartre'a nawiązująca wprost do Hegla zakwestionowała to osłabienie, przyjmując, że tylko to jest "naprawdę", co ma moc wydobywania siebie z nicości samego siebie.<br>Przejdźmy obecnie do analizy pojęcia egzystencji.<br>Przyjmuje się zazwyczaj, że w egzystencjalizmie istnieją co najmniej trzy