człowieka lub jego określonego narządu jest dokonywana w przeważającej mierze w sposób subiektywny przez lekarza (w miarę nabytych w praktyce zawodowej doświadczeń), na podstawie występujących objawów. Poszczególne symptomy tworzą razem pewien zespół charakterystyczny i diagnoza polega na wybraniu najbardziej typowej dla danego obrazu objawów jednostki chorobowej. Stosowanie w tym przypadku statystycznych metod klasyfikacji zmusza do stwarzania dokładnego opisu ilościowego badanych zjawisk chorobowych, które z natury swej są określane w sposób mniej lub bardziej przybliżony.<br>Autorzy wielu badań zwracają uwagę na dogodność analizy wyodrębnionych samogłosek, w charakterze nośnika informacji diagnostycznej. Ich pogląd dotyczy także doboru parametrów oceny ilościowej stanu źródła głosu, takich