rodnika. Innymi słowy, znacznie większe jest prawdopodobieństwo tego, że anionorodnik ponadtlenkowy mając "do wyboru" reakcję z innym anionorodnikiem ponadtlenkowym czy rodnikiem wodoronadtlenkowym lub z przeciętnym aminokwasem "wybierze" reakcję dysmutacji niż że "skusi go" reakcja z aminokwasem. Stosunek tych prawdopodobieństw będzie równy stosunkowi odpowiednich stałych szybkości reakcji - ale pod warunkiem, że stężenia obu potencjalnych reagentów (innego rodnika O2 czy HOˇ2) lub aminokwasu będą sobie równe. W komórce warunek ten z pewnością nie będzie spełniony; stężenia aminokwasów (głównie w postaci reszt aminokwasowych wchodzących w skład białek) są dużo wyższe niż stacjonarne stężenie O2. Jeśli przyjmiemy wypadkową wartość stałej szybkości zaniku anionorodnika ponadtlenkowego