poprawiwszy się tylko wygodniej w fotelu, przeszedł do małej powtórki z zadanej uczniowi lekcji, stawiając cały zestaw pytań dotyczących właśnie programu, planów, zamierzeń. Chciał wiedzieć, jak myślę pokierować sobą w czekającym mnie poza progiem kliniki życiu. Była to szczegółowa ankieta, a wyglądała mniej więcej tak: <br>Jak jestem przygotowana na nieuchronne stresy, frustracje, mniejsze i większe smutki, rozczarowania i przeszkody? <br>Na ile myślę zmienić mój stosunek do innych i ich opinii o mnie? <br>Jakie widzę punkty zaczepienia przy konstruowaniu pozytywnego życiowego programu? <br>Czy boję się nawrotu depresji? <br>Co myślę o motywacji i częstotliwości picia alkoholu? <br>Dlaczego nie zrobiłam dotąd prawa jazdy?... <br>Pytania