a realnym obrazem. Autoportret spełnia rolę układu samokontrolującego i dlatego musi stale się zmieniać, sygnalizuje on relację między planem (przyszłością) a wykonaniem (przeszłością) i między własnym "ja" a światem otaczającym. Charakter samokontrolujący autoportretu sprawia, że uczucia z nim związane muszą mieć charakter krótkotrwały, gdyż są one nagrodą lub karą za sumę aktywności człowieka.<br>Uczucie jest tym, co łączy człowieka, a prawdopodobnie też zwierzęta, z otoczeniem. Nie może ono być skierowane do wewnątrz, bo wówczas ulega zakłóceniu układ samokontrolujący - na plus lub na minus. Zamiast sygnalizować możliwie obiektywnie o relacjach z otoczeniem i o stosunku przyszłości do przeszłości, staje się on układem