obszerniejszy zarys współczesnej rzeźby, ograniczę się więc do nazwisk najciekawszych twórców, tych, którzy jeszcze pracowali na rzecz wsi, umieszczając swe prace w kapliczkach, a później zaczęli pracować dla kolekcjonerów, muzeów etnograficznych, uczestnicząc w wystawach i konkursach. W oddzielnych "kieszonkach" poświęcam niektórym z nich więcej miejsca, charakteryzując ich twórczą osobowość. <br>Pierwszym świątkarzem, który staną. na pograniczu dawnej i nowej rzeźby jest Jędrzej Wawro, którego nazwisko pojawia się te. w formie Wowro. Poświęci. mu piękną, choć trochę wydumaną książkę Tadeusz Seweryn, a poeta Emil Zegadłowicz wiersze o "powsinodze beskidzkim". Pomimo i. silnie związany ze swym wiejskim środowiskiem, Wawro tworzy. przede wszystkim z własnej