szarża ułańska do Wisły, do Gdańska" - w drugim zaś korpusie własnych "straceńców" porównuje się do "szaleńców" spod Somosierry i Rokitny. Dodajmy, iż niesłychanie dokuczliwy i szablonowy język dziennikarskich komentatorów kultury, polityki, sportu zwłaszcza, również z upodobaniem posługuje się tą figurą.<br>Wspomnieliśmy wcześniej, że "w porządku szarży" "szaleństwo" to nie tylko synonim chwilowej - na czas tańca lub walki - utraty poczytalności. Że jest ono jedną z kategorii szybkości, jedną z postaci ruchu. "Szaleństwo", "szalony ruch" to z perspektywy "nie-ułana" ruch nienormalny, nienaturalny, nadprzyrodzony. To nie jakieś chorobliwe ożywienie czy zapał (choć przecież ogień ukrywa się w tym słowie), lecz - właśnie: wściekły i