na górę krokiem normalnym, jął się więc czołgać na czworakach z zapartym tchem, zastygając w bezruchu za każdym głośniejszym chrapnięciem niedysponowanego strażnika.<br>Tym sposobem dotarł na trzecie piętro po niesłychanie długim czasie i kompletnie wyczerpany. Zamknął za sobą drzwi pracowni i oparł się o nie, usiłując sobie przypomnieć to coś szalenie ważnego, co miał tu do załatwienia. Pamięć kategorycznie odmówiła usług. Wiedział tylko, że chodzi o jakichś chuliganów czy może o jakiegoś milionera, że ktoś ma na kogoś napaść przed ósmą rano czy coś w tym rodzaju i że on powinien coś przygotować. Wszystko to razem było tak męczące, że postanowił