Krawiec Gold bowiem sądził zupełnie słusznie, że ta jego nad wyraz uciążliwa podróż będzie ostatnim etapem w jego życiu do jakiejś lepszej przyszłości. Miał tylko jedną myśl: dotrzeć jak najszybciej do Widmara, powiedzieć mu, co widział, otrzymać pieniądze i wreszcie skończyć z tą ciemną i przykrą sprawą, w której trybach szamotał się już od tygodnia. Teraz gdyby nawet chciał, nie mógł się z nich wydostać. Tydzień temu krawiec Gold dowiedział się z dziecinnego paplania i bełkotu Borucha, że w sąsiedniej kamienicy ktoś wreszcie zamieszkał. Nie przypisałby temu znaczenia, gdyby nie przypadek. Tegoż bowiem poranku zobaczył przez okno chirurga Tamtena. I tegoż poranku